حكمت نامگذاري حضرت فاطمه، به زهرا (س) در روايت عايشه

در روايات شيعه، دليل و حكمت نامگذاري حضرت فاطمه سلام الله عليها به «زهراء» به صورت مفصل بيان شده است كه نقل اين روايات مجال ديگري مي‌طلبد.

در اين مختصر به روايتي از عايشه، همسر رسول خدا صلي الله عليه وآله در اين باره اشاره مي‌كنيم.

احمد بن سنان قرماني دمشقي، در كتاب «الاخبار الدول وآثار الاول في التاريخ» گوشه اي از فضائل حضرت زهرا سلام الله عليها را بيان كرده و از جمله اين سخن عايشه را در باره حكمت نامگذاري آن حضرت به «زهراء» نقل كرده است:

ذكر فضائل فاطمة الزهراء البتول رضي الله عنها

بنت رسول الله صلي الله عليه وآله، كان صلي الله عليه وسلم يحبها، لانها كانت عابدة‌ زاهدة ، وكانت تذكرة له من خديجة،وكانت لها اسماء‌ لها تدعي بها: احدها البتول، والثاني زهراء، والثالث طاهرة، والرابع مطهرة، والخامس فاطمة.

قالت عائشة : كنا نخيط ونغزل وننظم الإبرة بالليل في ضوء وجه فاطمة وقالت : إذا أقبلت فاطمة كانت مشيتها مشية رسول الله صلى الله عليه وسلم وكانت لا تحيض قط لأنها خلقت من تفاحة الجنة ، ولقد وضعت الحسن والحسين بعد العصر ، وطهرت من نفاسها فاغتسلت وصلت المغرب ولذلك سميت الزهراء .

بيان فضائل فاطمه زهرا، بتول كه خداوند از او راضي باد.

وي دختر رسول خدا صلي الله عليه وآله است، رسول خدا او را دوست مي‌داشت؛ زيرا او يك انسان عابد و زاهد بود. او ياد آور مادرش خديجه بود.

حضرت زهرا نامهايي داشت كه به آن ها خوانده مي‌شد:

اول: بتول؛

دوم؛ زهرا؛

سوم؛ طاهره،؛

چهارم: مطهره؛

پنجم: فاطمه.

عايشه مي‌گويد: ما در شعاع نور صورت فاطمه، در شب تاريك خياطي ، پشم ريسي و سوزن نخ مي‌كرديم.

عايشه گفته است: هنگامي‌كه فاطمه به سوي ما مي‌آمد، راه رفتن او همانند راه رفتن رسول خدا صلي الله عليه وسلم بود. فاطمه هرگز حيض نمي‌شد؛ زيرا او از سيب بهشتي آفريده شده بود.

فاطمه، فرزندانش حسن و حسين را بعد از نماز عصر به دنيا آورد، و از نفاس پاك شد و غسل نمود و نماز مغرب را پاك انجام داد؛ از اين جهت است كه فاطمه ، «زهرا» ناميده شده است.

القرماني، احمد بن يوسف، (متوفاي 1019هـ)، الاخبار الدول وآثار الاول في التاريخ، ج1، ص256، تحقيق : الدكتور فهمي سعد و الدكتور احمد حطيط، عالم الكتب.